نامه امام به موسوی
پریشب در اتاق سرپرستی فیلم مستند موسوی رانگاه می کردم.اول فیلمش را با تصاویر امام شروع کرد.کاش می دانست دارد از کی برای چی خرج می کند.کاش می فهمید دارد از چه نام بلندی برای چی مایه می گذارد.خاله زنک بازی آن زنه توی اتوبوس (من بچمو می خام...!) مشکوکم کرد.خیلی فیلمیک بود.فرداش هم که ثانیه نیوز خبر ساختگی بودن آن صحنه را پخش کرد.اسم بازیگره منیژه حسینیان و از شهر بابل است. یار امام ملت را چی فرض کرده؟ فاعتبروا یا اولی الالباب.
این نامه امام به موسوی در جواب استعفای او از نخست وزیری در بحبوحه جنگ است.اولین بار این نامه رو توی نشریه جاد کرمان خوندم،در اولین مجمع نمایندگان بعد از عید و برام خیلی جالب بود.سه شنبه هفته پیش رفته بودم دانشگاه علامه برای دیدن مناظره بین سهیلا جلودار زاده و خانم شائق.جلودار زاده بین صحبتهاش به عزیز بودن موسوی پیش امام تاکید می کرد و یکبار هم جمله ای گفت به این مضمون که: مهندس هیچ وقت بر خلاف نظر امام هیچ کاری نمی کرد.آنجا به یاد نامه امام افتادم:
زمان: 15 شهریور 1367
"جناب آقای موسوی نخستوزیر محترم
نامهی استعفای شما باعث تعجب شد.
حق این بود که اگر تصمیم بدین کار داشتید، لااقل من و یا مسئولین رده بالای نظام را در جریان میگذاشتید.
در زمانی که مردم حزبالله برای یاری اسلام، فرزندان خود را به قربانگاه میبرند چه وقت گله و استعفا است. شما در سنگر نخستوزیری در چارچوب اسلام و قانون اساسی به خدمت خود ادامه دهید، در صورتی که نسبت به بعضی از وزرا به توافق نمیرسید چون گذشته عمل شود. این حق قانونی مجلس است که به هر وزیری که مایل بود، رأی دهد. تعزیرات از این پس در اختیار مجمع تشخیص مصلحت است که اگر صلاح بداند به هز میزان که مایل باشد، در اختیار دولت قرار خواهد داد. همه باید به خدا پناه ببریم و در مواقع عصبانیت دست به کارهایی نزنیم که دشمنان اسلام از آن سوء استفاده کنند. مردم ما از این گونه مسائل در طول انقلاب زیاد دیدهاند. این حرکات هیچ تأثیری در خطوط اصیل و اساسی انقلاب اسلامی ایران نخواهد داشت. از آنجا که من به شما علاقمندم، انشاءالله عندالملاقات مسائلی است که گوشزد مینمایم.
سید روحالله الموسوی الخمینی 15/6/67"